Ik ben laat thuis, dus ga ik pas na het eten aan de wandel. Rond zeven uur, dus ik heb maar een uur voordat de avond gaat vallen.
Maar ik hoef deze keer niet ver te gaan. Ik heb nog maar een paar stappen in het park gedaan en daar zit ie. Weliswaar met zijn rug naar mij toe, maar dan kun je ook meteen goed zien waarom ie zwartkop heet. Ik hoop ‘m binnenkort ook nog eens frontaal te kunnen presenteren.
De verdere wandeling in een avondzonnetje met best aangename temperaturen is ook genieten. En in dat ene uurtje zie (en hoor) ik toch nog een groenling, merels – overal merels, een zanglijster, een roodborst en een vink (m) in vol ornaat, die de vinkenslag nu helemaal onder de knie heeft.