Eigenlijk zie en/of hoor ik ‘m vrijwel dagelijks in het park. En af en toe zet ik hem op de foto. Maar hij is meestal te gewoon en dan wordt ie weer verdrongen door een verrassender dier.
Maar deze keer is ie helemaal aan de beurt: de vink, in dit geval de mannelijke soort. De vink is zo gewoon dat ze hem als enige vinkensoort niet eens een aanvullende naam hebben gegeven (zoals de goudvink, de appelvink of de groenling). Ze hebben hem niet eens ‘gewone vink’ gedoopt.
Toch blijft het in alle opzichten een bijzonder vogel. De mannetjesvink zit in dit jaargetijde goed in de kleuren en begint ook steeds mooier te zingen (met aan het eind de vinkenslag). En trouwens de – wat minder kleurige – vrouwelijke vink is ook een fraaie vogel.
Dus goed dat ie vandaag tijdens mijn avondwandeling door het park nog even voor de lens kwam. De vink hoort er helemaal bij.