Nog maar een maand geleden maakte ik een foto van een jonge meerkoet – waarschijnlijk net uit zijn ei – met een kaal rood kopje omringd door gele donsveertjes.
Vandaag kom ik tijdens mijn wandeling in het park deze jonge meerkoet tegen die al wat stapjes verder is: niet meer kaal, niet meer rood en geel, maar nog wel met veel dons. Zijn ouders zwemmen ook niet meer direct in zijn buurt. Zo te zien moet ie het inmiddels alleen zien te redden.
Opvallend vind ik dat hij – hoewel ie dus nog lang niet volgroeid is – al wel van die enorme groengrijze poten heeft, die zo typisch zijn voor de meerkoet.
Nog wel een vreemd beestje, maar al niet meer zo raar als een paar weken terug.