Na wekenlang vooral mijn vertrouwde omgeving te hebben bewandeld – ik was na Nieuwjaar nog niet verder gekomen dan park Lunetten (met name de zuidkant, langs de A12) – was het vandaag weer eens tijd om op de fiets te stappen en een van mijn favoriete natuurgebieden op te zoeken. Zonnig weer, maar wel koud. Dus ver ga ik dan niet.

Ik koos voor Het Klooster, een gebiedje op  zo’n 5 km van Lunetten, gelegen direct onder de plofsluis tussen Amsterdam-Rijnkanaal en Lekkanaal. Dat natuurgebied is circa 9 jaar geleden opgezet en ik heb daar inmiddels een verscheidenheid aan dieren en planten mogen bewonderen.

Wel zag ik afgelopen najaar dat er fors onderhoud werd gepleegd, waardoor heel veel riet en struikgewas was verdwenen. Nu in aanloop naar het voorjaar ziet het er nog wat kaal uit. En dat vinden de meeste diersoorten blijkbaar ook. Op deze fraaie winterdag was het er een beetje stilletjes. De stilte werd af en toe verbroken door een groep overvliegende gakkende ganzen en door een tweetal buizerds die hoog in de lucht hun gierende geluidjes maakten. De buizerds genoten duidelijk van het zonnige weer en de daarbij behorende thermiek want ze bleven – jaloersmakend – lang rondcirkelen boven Het Klooster met een minimum aan vleugelbewegingen. Mooie foto’s kunnen maken toen een van beide vlak over vloog.

In het kader van ‘alleen maar groot gevogelte’ toonden ook twee reigers zich voor mijn lens: een blauwe reiger en een grote zilverreiger. De laatste stond er mooi op en ik dacht ik heb mijn foto voor de site. Op weg naar huis nam ik de alternatieve route – die over het 2^e Veld, gelegen langs een mooie vaart waar altijd veel eenden, ganzen en futen zwemmen. Plots zag ik kleine roofvogel mijn pad kruisen. Ik kon niet precies zien welke soort, daarvoor ging ie te snel. Maar hij bracht wel een wolk aan vogels in beweging, die vanuit de boomgaard aan de linkerkant vluchten naar de bomen aan de rechterkant van de weg. Laten die bomen nou precies recht voor mijn snufferd staan. Ik zie een forse groep spreeuwen in de boom voor mij landen, waarvan enkele met een opvallend lichte borstpartij. Ik grijp dan zoals gewoonlijk mijn camera en maak een paar foto’s, om thuis nog even te kunnen controleren wat voor vreemde spreeuwen dat nou weer zijn. En inderdaad, thuis achter de pc blijken die met de spreeuwenzwerm meevliegende lichtborsten – de titel verraadde het al – een groepje kramsvogels. Wat een mazzel; dat heb ik weer!