Ik heb last van keuzestress. Vandaag heb ik weer zulke bijzondere dieren geschoten en dan vind ik dat ik er maar één moet laten zien. In dit geval viel de keuze op de bruine kikker, die zich recht voor mijn voeten zit op te warmen op het wandelpad van het Waalsebos bij Tull en ’t Waal.
Het is een van de eerste ontmoetingen van de dag en eigenlijk dus ook meteen raak. Maar ja, als ik een paar uur ga wandelen – deze keer dus in het Waalsebos en het Elpad (bij Tull en ’t Waal) – dan ga ik ook een paar uur wandelen. En dan kom je zo veel tegen….
Mijn wandeling komt na een paar kilometer uit bij het Verdronken Bos van Schalkwijk (langs het Elpad). Hier kom ik graag; er is altijd wat te zien. Het begint met de ruggen van de karpers die telkens boven het ondiepe water omhoogkomen.
Vervolgens zie ik een roofvogel wat laag achter de bomen cirkelen: een bruine kiekendief. De foto’s zijn helaas niet scherp genoeg. En in een boom aan de andere kant van de plas zie ik een blauwborst. Helaas ook net te ver voor mijn zoomlens.
Ook duiken er weer allerlei vlinders op op deze fraaie lentedag: de dagpauwoog (dag Pouw), het koolwitje, de kleine vos en de gehakkelde aurelia. Die zitten goed stil, dus die komen goed op de foto.
En de ooievaars op hun nest bij het Werk aan de Waalse Wetering poseren ook weer sierlijk. Toch valt mijn keus deze keer op de bruine kikker, die nog even in de zon moet zitten om verder te bruinen.