Ik blijf nieuwsgierig naar het nabijgelegen natuurontwikkelingsgebied Het Klooster, dus daar ga ik vandaag naar toe. Het grootschalig onderhoud van het najaar heeft een tamelijk kale vlakte achtergelaten en de recente bezoeken waren daarom niet altijd even spannend.

Maar vandaag onder deze toch wel warme lentezon zie ik al tekenen van herstel van de soortenrijkdom, zoals ik die vorig jaar heb leren kennen. De eerste insecten duiken op: een bende muggen vliegt met me mee en even verderop zie ik een vlinder, de dagpauwoog: dag Pouw.

De plas is nog leeg maar in de verte zie ik toch al enkele wintertalingen en krakeenden; en ook het kleine gevogelte is alweer meer aanwezig in de weinige struiken en bomen: natuurlijk zijn er de koolmezen en ook zie ik een tjiftjaf en putters. Maar de mooiste verrassing van vandaag is toch de roodborsttapuit, die duidelijk ook zit te genieten van de zon.

Zouweboezem, ik dacht vanochtend ik ga weer eens naar de Zouweboezem, een natuurgebied vlakbij Ameide. Daar is altijd wat te zien.

En inderdaad al snel zie ik mijn eerste rietvogel van dit jaar: de rietgors. Ook maak ik vandaag kennis met de kolgans, die hier in groten getale aanwezig is te midden van grauwe ganzen en brandganzen. Massa’s ganzen die het hele gebied vullen met hun gegak. Ook zie en hoor ik voor het eerst dit jaar weer een tjiftjaf.

Geheel tevreden rijd ik huiswaarts over de Lekdijk. Vlak voor het binnenrijden van Lexmond zie ik tussen de ganzen en andere grote watervogels een grote groep an een kleinere soort. Effe stoppen om te kijken wat dat kan zijn.

En inderdaad: de grutto’s zijn ook al weer in het land. Deze zijn zo te zien net teruggekeerd van de paralympics, want ze missen allemaal één poot.

Als ik mijn parkwandeling maak, kom ik hem heel vaak tegen, de wijkbuizerd. Meestal zit ie in – of in een van de bomen rond – een weiland grenzend aan Stadsboerderij De Koppel.

Wat ie daar precies in het gras zit te doen is me een raadsel. De eerste keer dacht ik: o, hij heeft een prooi (een muis of zo) en zit die op de grond op te smikkelen. Maar zoals vandaag dan zie je hem op en neer bewegen door het gras – dus niet vast op zijn prooi. Misschien dat ie een moderne stadsbuizerd is en kiest ie voor vegetarisch.

Weer een klus in Culemborg, dus pik ik nog maar een stukje natuur mee op de terugweg. Deze keer ga ik de Lek-uiterwaarden op bij Fort Everdingen.

Een stralend mooie dag en een schitterend natuurgebied. Dat belooft wat. Maar na anderhalf uur wandelen in al die pracht keer ik terug naar de auto met een schrale oogst. Ja, in een plas ver bij me vandaan zie ik een kolonie steltlopers, maar door de verrekijker wordt het me niet duidelijk welke (en ook bij het terugkijken op de foto’s krijg ik geen duidelijkheid).

Gelukkig zijn er wel enkele vinken en kuifeenden die geduldig poseren. Toch enigszins teleurgesteld zet ik camera en verrekijker weer in de auto en wissel ik mijn wandelschoenen voor mijn skechers.

Terwijl ik wil instappen, zie ik ineens twee buizerds cirkelen op de thermiek. En ze cirkelen in mijn richting. Snel de camera weer uit zijn tas en in aanslag. Terwijl ik enkele foto’s van de twee buizerds maak, valt me op dat er twee kleinere roofvogels met hen meecirkelen. En een van die twee staat op de foto: een sperwer. Gelukkig lang genoeg blijven hangen…