Vandaag maakt de lente een stapje terug – bewolkt en fris – en meteen is het een stuk stiller in het park. Waar gisteren de vogels nog overal te horen en te zien waren, zijn de meesten nu uit zicht.

Gelukkig zijn er altijd de vertrouwde exemplaren. Kraaien en eksters zijn boven in de hoge bomen bezig hun nesten weer op orde te brengen. De blauwe reiger en – zowaar ook weer – de grote zilverreiger staan geconcentreerd in het water te speuren.

En als in de loop van de middag er weer wat zon doorkomt, komen ook de zangvogels weer mondjesmaat tevoorschijn: koolmezen, roodborsten, merels en vinken.

Maar ergens ben ik blij dat er geen heel bijzondere soort opduikt. Dan kan ik eindelijk mijn persoonlijke favoriet laten zien, mijn ‘vogel des vaderlands’, veel alledaagser maar in mijn ogen ook veel fraaier dan de grutto: geef mij maar de fuut – wat een verbluffend mooie vogel.

Deze is echt van 10 maart en wat mij betreft kan ie worden ingelijst. Wat een mooie wandeling! Gewoon weer door park De Koppel. De kerspruim bij stadsboerderij De Koppel staat in bloei, de tegenoverliggende slootrand kleurt geel van de kleine hoefslag en een stukje verderop in het park kom ik de bloemetjes van het gevlekt longkruid tegen.

Allemaal al erg fraai, evenals de insecten die plots ook weer in grote variëteit opduiken, maar het overweldigendst zijn vandaag de vogels. Allemaal hebben ze de smaak te pakken en zingen om het hardst.

De tjiftjaf zit vlak voor me hard zijn naam te roepen. De winterkoning laat zich ook duidelijk horen en zien. De heggenmus (ja, die van gisteren) gaat op de bovenste twijg van een struik zitten zingen – en dat kunnen die beesten.

Blij verrast ben ik als ik een glanskop (een mezensoort) ontwaar en vast kan leggen. Maar het allerprachtigst is toch die heel gewone, alledaagse spreeuw. Wat een schitterend dier! (Hij zit duidelijk luid te zingen, maar met mijn gehoor – niet best – hoor ik slechts hier en daar een piepje… de rest zit buiten mijn bereik, helaas.)

Oeps, een dag te laat! Deze is van de zondagochtendwandeling (zondag 9 maart). Nou ja dan maar een terugblik….

Het is toch heerlijk wandelen op zo’n zondagochtend in het park. Overal klinken de vogelzangen boven het – ook op zondagochtend aanwezige – lawaai van de A12 uit. Veel van die vogels genieten zittend op een tak van de zich snel opwarmende atmosfeer. Goed in zicht voor de wandelaar.

Ik zie behalve veel joggers en hondenuitlatenden veel fraaie gevleugelden. Niet eerder zag ik de grote zilverreiger bij ons in het park. En de appelvink en de goudvink laten zich ook weer zien. Verder natuurlijk de roodborst en de winterkoning, die weer goed van zich laten horen.

En de mooiste van het stel is deze keer: de heggenmus, die wel een mus heet te zijn, maar alleen op een (huis)mus lijkt als je hem van de rugzijde beziet…

Veel mensen vinden kraaien lelijke vogels. Ik niet, maar er is er één die vind ik echt mooi: de gaai (die je blijkbaar geen Vlaamse gaai mag noemen).

Vanochtend in het park wordt het me best moeilijk gemaakt om een keuze te maken tussen al het fraais wat er te zien is. Ik zie (en hoor) zanglijsters, roodborsten, mezen, vinken, kraaien, een turkse tortel, een grote bonte specht en een groenling en nog veel meer. Het voorjaar is nu duidelijk echt begonnen in ons park.

Ook staat er op een gegeven moment een vrouwelijk wilde eend voor me in de zon te poseren – wat een prachtige verentooi hebben die dieren toch. Maar ja, als ik dan eenmaal weer een gaai in zicht krijg met die prachtige ogen, ja dan kan ik niet anders. Vandaag is het de gaai!