Ik merk dat ik gemakzuchtig begin te worden. Geen zin om in het dichtgegroeide park naar vogels te speurenen. Ik kies voor de wat opener gebieden met wat ruimer zicht. Dus ik ga vandaag naar Het Klooster (zoals het hoort op tweede paasdag).

En daarvoor word ik dan ook goed beloond. Als ik het natuurgebiedje inloop, word ik meteen begroet door de roep van de koekoek en de ‘zang’ van de groenling – geen van beide in zicht overigens. Ook niet in zicht, maar duidelijk hoorbaar in het voorbijgaan, is de kleine karekiet. Hij zit in het riet maar je ziet hem niet…

Al snel breekt de zon door in het nog natte park. Hoewel het tweede paasdag is, kom ik vrijwel niemand tegen. Ik ben dus de enige die de vogels doet opschrikken. En die vogels zijn er volop.

Ik maak foto’s van kluten en een kleine plevier in de plas. En een visdief vliegt hier over. De roodborsttapuiten en de kneuen zijn er ook weer, net als een aantal rietgorzen.

Het meest verrast ben ik echter door de aanwezigheid van de putter; die verwacht ik eerder in het park, net als die andere vinkensoort, de groenling, die ik even later net als de putter toch nog op de foto zet.

Ik hou het vandaag simpel. Eind middag stap ik op mijn fiets om even naar de natuurplas Laagraven te gaan en daarna een rondje door het natuurbos in het park te maken.

Eerst naar de natuurplas. Ik stap af en meteen richt ik mij op de scholeksters die ik op de oever aantref. Geen heel bijzondere vogel, maar wel een eigengereid type met knalrode ogen. Hoogste tijd dus om hem eens in beeld te brengen.

De foto geeft trouwens ook meteen een goed beeld van hoe de lente heeft toegeslagen: velden vol madeliefjes, paardenbloemen, boterbloemen. En als je dan iets verder kijkt, kom je ook pinksterbloem, dovenetel in diverse kleuren, smeerwortel in diverse variëteiten, hondsdraf en veel meer moois tegen.

Terwijl ik me concentreer op het in beeld brengen van de scholeksters, zie ik trouwens een wat kleinere vogel opvliegen en landen. Inzoomend kan ik vaststellen dat de kleine plevier ook hier te vinden is – zo dicht bij huis. En even later vliegt ook de witgat weer voorbij.

Mijn wandeling door het natuurbos levert weinig op. Ik hoor veel vogels, vooral zwartkoppen vermoed ik. Maar alles is nu zo in blad dat er moeilijk zicht te krijgen is op de verschillende zangers. Het lijkt nu wel een jungle…

Mooi weer voor een fietstochtje. Ik ga maar weer eens naar het Elpad. Deze keer parkeer ik mijn fiets bij het hek voor het wandelpad. Een goede keus, want ik maak meteen wat mooie foto’s van wat ik in eerste instantie aanzie voor een roodborsttapuit. Maar het blijkt dus een paapje te zijn. Een paapje? Ja, die naam had ik wel eens gelezen, maar ik wist niet dat die in deze contreien voorkwam….

Het is sowieso een feest daar in dat natuurgebied: veel vlinders van allerlei soort die de boel behoorlijk opvrolijken. Ietsje verder een rietzanger; daar word ik ook altijd blij van.

Tot slot ga ik nog even naar het verdronken bos. De koekoek weerklinkt zolang ik daar rondloop, maar zien doe ik hem niet. Ook veel vlinders hier. Ik ben getuige van een paringsritueel van het oranjetipje. Ook maar op de foto… Ik kan tevreden huiswaarts.

Terwijl ik over het bruggetje richting Het Klooster loop, zie ik een ganzenpaar met drie jongen wegzwemmen (vandaag zie ik op allerlei plekken ganzenparen met jongen; dit moet wel tot overbevolking leiden).

Als ik het natuurpark inloop hangt er nog een grauwsluier over de vlakte. Ik denk net: ‘geen weer om vlinders te zien’, als er een geaderd witje opvliegt. Verder lopend mijmer ik over de kneuen die ik hier vorig jaar vaker heb gezien en dat het lijkt alsof hun plek nu ingenomen is door de roodborsttapuiten.

Niet veel later landt er een kneu op een struik recht voor me – toch weer onverwacht. Ze (ik denk dat het een vrouwtje is) laat zich goed van alle kanten fotograferen. Even later landt er nog een iets achter haar en dan nog één. Ten slotte zie ik een eindje verderop op een tak nog een kleuriger exemplaar, een mannetje. Krijg ik helaas niet goed in beeld.

Daarna spot ik ook nog enkele roodborsttapuiten, dus geen wisseling van de wacht. Maar ik heb weer kneuen mogen zien en dat was weer echt genieten….

Ik ga naar de natuurplas Laagraven, want daar is altijd wat te zien. Meestentijds zit het er vol ganzen en eenden van allerlei soort. Nou vandaag niet: ik tel twee brandganzen, enkele nijlganzen, wat meerkoeten, scholeksters, kuifeenden, krakeenden en futen. Voor de rest is het er opvallend rustig. Iets mis met het water?

Het eiland van boomstammen in de plas wordt doorgaans als rustplek gebruikt door allerlei ganzen en eenden. Nu niet. Voor de zekerheid scan ik het eiland met mijn zoomlens en zie ineens toch wat bewegen op de boomstammen: een wat kleinere vogel. Ik krijg het op deze afstand niet helemaal scherp, maar vorig jaar had ik eenzelfde ervaring en toen bleek het een oeverloper te zijn.

Thuisgekomen zoom ik verder in en denk inderdaad een oeverloper te zien, maar op waarneming.nl wordt me verteld dat het hier om een witgat gaat. Vrijwel hetzelfde beestje als een oeverloper maar met een grijs borststuk. Dat ik het maar weet.

Verder leuke foto’s gemaakt van scholeksters, een meerkoet op zijn nest en een pimpelmees die zijn koppie naar buiten steekt uit een nestkastje in het natuurbos. Maar ik kies toch voor de vage foto van de witgat.