Het ene moment toont ie zijn oogje nog (links), een tel later heeft ie het ingeklapt (rechts) en wordt ie vrijwel onzichtbaar in zijn omgeving. Goeie truc; ik had hem nog niet eerder gezien.
Ik had laatst een leuke ervaring met mijn eerste bezoek aan Beerschoten. Dus ik probeer het vandaag nog maar eens. Deze keer is de wandeling minstens even mooi, maar krijg ik een minder gevarieerd plaatje te zien.
Ik maak foto’s van bosmieren, drie soorten libellen, een boomkruiper en een prachtige zwarte kraai. Maar deze keer geen overvloed aan vlindersoorten. Ik zie alleen de zuringspanner, het bonte zandoogje en dus het bruine zandoogje.
Op de terugweg kom ik langs de botanische tuin van De Uithof. Toch nog maar even kijken of ik hier nog wat moois aantref. Ik maak weer foto’s van groene kikkers en muurhagedissen.
En bij de vogelkijkhut krijg ik weer volop vogels recht voor mijn snufferd (op nog geen meter…): eksters, kool- en pimpelmezen en vinken. En van die laatste soort zit er dan een te pronken met een zaadje in zijn bek. Da’s best een leuk plaatje.
