De nesten zijn weer klaargelegd in de bekende plas van natuurgebied Zouweboezem. Alleen deze keer kiezen de zwarte sterns voor de nesten een stukje verderop in het riet (waar ze in alle rust kunnen broeden). Boven dat rietgebied is het wel een drukte van belang: de zwarte stern is weer helemaal terug in de Zouweboezem.

Een heerlijke dag voor een wandeling door dit prachtige gebied. Overal zijn vlinders (vooral de argusvlinder) en – voor het eerst dit jaar – ook libellensoorten. Veel beweging in de lucht met kieviten die mij willen wegjagen en ietsje verderop bruine kiekendieven die elkaar willen wegjagen. En ook de torenvalk komt vlak boven me hangen.

In de weilanden zie ik onder andere de purperreiger en enkele grutto’s. En in het riet is het op tal van plaatsen een gezellige drukte dankzij de rietgorzen en luid zingende rietzangers. Soms zie je ze ook vlak bij elkaar zoals op onderstaande foto.

Tja, het is misschien niet moeders mooiste, maar het jong van de meerkoet is daardoor ook weer ontroerend prachtig. Ik hoopte er al een paar weken op, maar vanavond bij mijn wandeling door het park, kom ik ze tegen. Pa of ma meerkoet met wat groen in de bek, wat even later bij de kleine naar binnen wordt geschoven.

Op mijn wandeling kom ik verder vooral zanglijsters tegen. Ze zitten op en naast de wandelpaden wat (zaden of zo) te pikken, terwijl de achtergrond gevuld wordt door de zang van die andere lijstersoort: de merel. Je merkt dat de avonden al wat langer worden en het voortdurende merelgezang kondigt al een beetje de zomer aan.

Er vindt een luchtgevecht plaats boven Het Klooster. De buizerd die dacht hier een leuke prooi te kunnen scoren, krijgt er flink van langs. Eerst komt een grutto samen met een zwarte kraai op hem af, later zijn het twee zwarte kraaien die hem ‘met grof geweld’ verjagen. Ik leg het luchtgevecht vast in tientallen foto’s…

Het is een wat grauwe, frisse dag. Eigenlijk ideaal voor een wandeling. En Het Klooster is om de hoek. Even op de fiets en 20 minuten later sta ik midden in de nieuwe natuur. Ik verwacht niet veel op zo’n grauwe dag, maar wordt van alle kanten verrast.

Ik zie en hoor een groenling, een roodborsttapuit, een grasmus, een tuinfluiter, een kleine karekiet, een tjiftjaf en fazanten. En dan kom ik bij de plas, die steeds meer verborgen gaat achter het opkomende riet. Het aantal kluten groeit hier gestaag evenals het aantal bergeenden. Ook zijn er slobeenden, tureluurs en komt er plots een grutto aanvliegen, volgens mij de eerste die ik dit jaar hier aantref.

Maar het hoogtepunt van de middag is misschien toch de koekoek. Ik loop in de richting van het centrale struikgewas en hoor plotseling zijn roep dichtbij. En deze keer zie ik hem ook meteen. Ik maak een foto, maar hij ziet mij ook en vliegt weg. Gelukkig vlak langs mij: dank je de koekoek.

Het is Bevrijdingsdag, dus ik zoek de rust op in de natuur. Ik ga voor het eerst dit jaar naar natuurgebied De Groene Jonker in Zevenhoven. Nou, dat met die rust valt tegen; ik ben er al rond tienen, maar ik ben hier nog nooit zo veel mensen tegengekomen.

Maar gelukkig is het ook op een andere manier druk: ik kom ogen tekort. Ik zie de rietgorzen en rietzangers, die ik hier mag verwachten. Maar ook wat minder verwachte vogels kruisen mijn pad. Ik krijg eindelijk een zomertaling (eendensoort) goed in beeld en ook de zeearend (foto), die ik 1 keer eerder heb gezien komt als een verrassing.

Tegenover deze eenlingen staan grote aantallen gierzwaluwen (die ik nog nooit had waargenomen) en bontbekplevieren die overvliegen en kemphanen met hun poten in het water. Eén van deze soorten had ik al bijzonder gevonden, maar zoveel moois….

Ik ben laat terug, dus ik besluit na het eten nog even een parkwandeling te maken. Het is al kwart voor zeven als ik de deur uitga en dat houdt in dat ik maar een klein uur heb voor mijn fotosafari; het is immers Dodenherdenking.

Het lijkt erop dat het ook voor de parkdieren Dodenherdenking is. Hier en daar hoor ik een merel zingen en af en toe zie ik een kraai of ekster, maar verder heerst een overweldigende rust. (Ook weinig mensen in het park en de aangrenzende snelweg is ook stiller dan anders.)

Ik besluit me dan maar te richten op de stille, onbeweeglijke wezens in onze biotoop, de planten. Want die zijn er hier nu volop. De weide bij de stadsboerderij kleurt helemaal geel van de boterbloemen en in de bermen van de wandelpaden overheersen raapzaad en fluitenkruid.

En als je dan iets verder kijkt, zie je tussen het gele raapzaad en het witte fluitenkruid veel roze, lila, paarse en blauwe bloemen en bloemetjes. De mooiste vind ik deze avond de donkere ooievaarsbek met zijn paars-rode kleur.