Nou, deze keer heb ik hem nog mooier in beeld, denk ik als ik deze foto maak. Ik was elke keer al erg blij als ik in Het Klooster de luid zingende kleine karekiet tegenkwam. Maar als ik hem even ter controle in waarneming.nl invoer blijkt het geen kleine karekiet te zijn, maar een bosrietzanger.

Nou, ik zie het verschil niet. En als ik even navraag doe op de site van de Vogelbescherming geven ze daar ook aan dat het verschil nauwelijks te zien is. Maar als waarneming.nl nu bij elk van de foto’s die ik maakte zegt dat het een bosrietzanger is, dan is het een bosrietzanger!

Het bezoek aan Het Klooster was sowieso de moeite waard. Het was de dag van de kleine vogelsoorten. Behalve de bosrietzanger zie ik ook de grasmus, de rietgors, de roodborsttappuit (m en v) en de kneu (m en v). En deze keer krijg ik ze ook allemaal goed op de foto.

Maar de toegift van vandaag is toch de jonge kluut. Dat komt uit zijn ei en loopt een paar dagen later door de plas te banjeren alsof ie een echte kluut is. Maar zijn snavel en zijn donsverpakking verraden hem…

Hij zit de hele tijd te kwaken. Dat is vragen om een foto. Knip, hebbes: de groene kikker. Ik ben vandaag op bezoek bij Renske in Noordijk (Neede). Al voor we op weg gaan voor de geplande wandeling heb ik de buit binnen.

En wandelen daarvoor lijkt de Achterhoek gemaakt. We lopen door een afwisseling van prachtige landschappen en worden op allerlei plekken toegezongen door voor ons onzichtbare vogels. In de verte vliegt een buizerd over en op een tak zie ik een boompieper. Verder alleen maar horen en weinig zien.

Gelukkig duiken er ook nog een paar vlindertjes op. Bij thuiskomst blijken ze – ondanks verschillen in kleur – allemaal ‘gewone heispanner’ te heten.

Tussen alle vogelgeluiden weerklinkt ook af en toe de koekoek. We zijn daarom helemaal niet verrast als we even verder een ‘echte koekoeksbloem’ tegenkomen, een verfijnde bloem in de juiste rozetint.

Deze is wel degelijk van zaterdag 17 mei…. Ik ben weer op in de Botanische Tuinen van De Uithof (alleen nog te vinden onder de naam Utrecht Science Park!). Ik kom een enkele muurhagedis tegen. En ik hoor de kikkers in de bekende poel kwaken, maar ik zie ze niet.

Maar in diezelfde waterpartij is er volop beweging: allerlei waterjuffers – lantaarntje, vuurjuffer, azuurjuffer – zweven boven het water. En opvallend is dat of ze nou vliegen of op een blad landen, de meeste een tandem vormen/ aan elkaar geklonken zitten.

Ik vermoed dat het hier om de voortplanting gaat, want die beestjes moeten zo gauw ze uit het water komen en gaan vliegen aan het nageslacht gaan werken. Want voor die libellesoorten is – na een langdurig bestaan onder water – het bestaan als vliegend insect van zeer korte duur. Dus allemaal tegelijk maar met één ding bezig.

Gisteren kwam het er niet meer van, dus vandaag weer veel zin in een wandeling. Ik ben vanochtend voor een klus in Benschop en heb in mijn hoofd dat dat best dichtbij de Zouweboezem is. Dus niet…

Rond half twee verlaat ik Benschop en ben dan pas een half uur later in de Zouweboezem. Hier zijn de zwarte sterns nu zeer actief (met elkaar); het is voor hun een vruchtbare tijd, zo lijkt het. En niet meer zo als een paar weken terug in een rietland, ver uit het zicht. Nee recht voor de neus op de uitgezette nesteilandjes.

Verder hoor ik tijdens mijn wandeling een verscheidenheid aan (riet)vogels, maar te zien krijg ik ze niet. Andere vogels hoor ik niet maar krijg ik wel in het vizier. De boerenzwaluwen boven de velden en iets hoger in de lucht de purperreiger. Mooi beest, net iets te ver weg…

Het is me gisteravond goed bevallen, dus vanavond ga ik nog een keer naar Het Klooster. Er staat wel meer wind, waardoor het kleinere gevogelte en de vlinders minder in beeld komen.

Maar op de plas is het een drukte van jewelste. Ik maak foto’s waarbij op één opname vijf verschillende soorten staan: kluut, scholekster, grutto, tureluur en bergeend. Ik zie ook de slobeend, de krakeend, de oeverloper en de kleine plevier terug. Kluten en tureluurs zijn er zelfs in veelvoud. En dat allemaal in zo’n tamelijk kleine plas.

Dat moet wel tot ruzie leiden. Nou dat vinden de twee grutto’s die ik hier aantref ook. Ze gaan elkaar vrij agressief te lijf, maar zijn na een paar charges alweer uitgevochten. De slobeend die onder het geweld voorbijzwemt, lijkt geen last te hebben van deze opgefokte dieren.