Eén grote braamstruik aan het begin van Het Klooster. De braam staat in bloei en dat willen de bijen/hommelsoorten weten. Deze vier soorten tref ik erin aan en ook honingbijen en andere soorten zie ik op de braambloesem.

Het weer valt erg mee: geen druppel regen, wel behoorlijk wat wind. Maar daar heb je als wandelaar weinig last van. Ik kies vandaag voor de insecten, want op het andere vlak, de vogels, kom ik niets nieuws tegen.

Wel is er weer veel te zien en te horen en dat blijft bijzonder. Want waar kom je op zo’n klein oppervlak zo veel verschillende vogelsoorten tegen. Ik zie weer kluten, tureluurs, scholeksters, kieviten, bergeenden en andere eendensoorten in de plas.

En in de struiken en rietkragen duiken kneuen, roodborsttapuiten, bosrietzangers, rietgorzen en grasmussen op. Sommige houden zich op afstand, maar er zijn van die kleine vogeltjes die als je even stilstaat, zomaar in jouw richting kunnen komen, zoals deze tjiftjaf, die uiteindelijk op nog geen twee meter van mij vandaan zat te ‘zingen’.

Zie je wel. De zwaluwen bij en boven de natuurplas bij de A12 zijn meestal de boerenzwaluwen en de huiszwaluwen. Die gierzwaluwen van laatst waren dus gewoon een toevalstreffer. Ik zie ze vandaag ook niet meer. Maar dit is dus de huiszwaluw.

Ik ben vandaag laat op weg, omdat voorspeld is dat de avond qua weer nog wel eens mee zou kunnen vallen. Nou dat doet ie: wandeling in stralende zon op vertrouwde paden – door het park naar de natuurplas en terug.

Het park is na de regen van de afgelopen dagen nog groener en dichter qua begroeiing. Deze avondwandeling levert daarom veel vogelgezang op, maar zien… weinig. Overal weerklinken merel, zanglijster, koolmees en winterkoning, maar ik krijg ze nauwelijks te zien.

Gelukkig zie ik nog wel een klein vogeltje, waarvan ik de zang niet ken. Het landt vlak voor mijn neus op een tak. En dan maakt zo’n staartmees me weer helemaal blij.

De weersvoorspellers hadden helemaal gelijk: in de avond wordt het droog en zonnig. Ik stap rond kwart over zeven op de fiets richting – nog maar eens – Het Klooster. Wel koud op de fiets, maar eenmaal lopend valt het erg mee met de kou.

Het licht valt prachtig over het natuurgebiedje. En de vogels laten van alle kanten van zich horen. Ik zie de groenling, de putter, de grasmus, de roodborsttapuit en de bosrietzanger.

Op verschillende plekken zie en hoor ik ook de tjiftjaf en als er dan één zo vlak voor me landt, dan gaat ie tien keer op de foto. En dan hoef ik ‘m eigenlijk niet meer te bewerken…

In de plas – die nauwelijks meer zichtbaar is door het manshoge riet – zitten de bekende kluten, scholeksters, tureluurs en bergeenden. Opvallend is dat er deze keer zoveel kokmeeuwen tussen zwemmen.

Op de terugweg fiets ik langs de natuurplas onder de A12. Zwaluwen vliegen over. Dat ben ik hier wel gewend: boerenzwaluwen en huiszwaluwen zijn hier thuis. Maar deze zwaluwen zijn anders. Ik maak toch maar wat foto’s. En ja hoor, nu ook zo dicht bij huis: gierzwaluwen!

Kleine vos, zo noemen ze ‘m. Ik kan er geen vos in zien, maar een fraai exemplaar van de gevleugelde insectenvrienden is het wel.

Ik kom hem tegen in het gebied tussen Haarzuilens en de Haarrijnse Plas. Wat een prachtig wandelgebied is dat. Ik loop lekker te genieten en af en toe vliegt er wat voorbij.

In dit gebied zijn rond deze tijd vaak oeverzwaluwen te zien, maar vandaag kom ik ze niet tegen. Wel komen er een aantal gierzwaluwen overvliegen. En twee tellen later komt er een torenvalk vlak boven me in de lucht hangen.

En daar boven me zie ik nog veel meer fraais: een ooievaar die hoog in de lucht rondcirkelt, mantelmeeuwen die overvliegen, een zwarte kraai die voorbij vliegt. Maar gelukkig zijn er ook vliegende dieren die even voor je willen blijven zitten, vlinders zoals het icarusblauwtje en de kleine vos. En die laatste is voor mij het dier van de dag.

Deze zijn van gisteren. Gisteravond lukte het me niet om op mijn site te komen – technische problemen – maar dat komt me vandaag wel goed uit. Ik had geen tijd voor mijn loopje. Dus nu alsnog mijn yesterdays kneu.

Ik had maandag al gemerkt dat Het Klooster toch wel een heel aangenaam – en nabij – wandelnatuurgebiedje is. Dus dinsdag ben ik daar weer. Ik loop daar almaar met het idee dat ik de kneu nog eens goed in beeld wil krijgen. En deze keer lukt me dat in veelvoud.

Ik kan niet kiezen. Ik heb foto’s van meneer kneu in zijn kleurige verenpak. Ook leuk vind ik die waarop de kneu op korte afstand een roodborsttapuit gadeslaat. En die van de kneu met daarnaast een tjiftjaf is ook prachtig.

Maar dit kneuenpaar – hoewel ze wel van elkaar wegkijken – vond ik toch het aansprekendst. Mevrouw Kneu (rechts) is al een schoonheid, maar in dit geval wint meneer Kneu (links). Wat een mooie pasteltinten…