Vandaag komt het er niet van, dus moet ik teruggrijpen op een wandeling van drie dagen terug door Het Klooster. Deze foto van een overvliegende nijlgans kwam niet door de eerste selectie, maar ik vind hem nog steeds de moeite waard. Dus nu in de herkansing.

Hetzelfde geldt voor de foto die ik diezelfde dag maakte van een wilde eend met haar jonkies. Dus die zet ik hier ook nog maar even bij.

Ik ben vandaag aan het werk in Veenendaal. Als ik rond drieën klaar ben, besluit ik zo’n 15 km verder te rijden, naar Rhenen. Daar is natuurgebied De Blauwe Kamer en daar hoor ik vaak mooie verhalen over.

En inderdaad: een erg mooi gebied om in rond te struinen. Ik kom een man tegen die daar hetzelfde doet als ik en vraag hem of ie al wat moois heeft gezien. Hij blijkt hier vaker te komen en vertelt met duidelijk veel genoegen dat ie hier nog nooit zo veel lepelaars heeft gezien.

Als ik in de prachtig gelegen vogelkijkhut aankom, stel ik vast dat hij helemaal gelijk heeft. Zo veel lepelaars zie je niet gauw in Nederland. Ze bevinden zich tussen even zo grote aantallen aalscholvers en grauwe ganzen.

Maar juist die grote aantallen staan me dan weer een beetje tegen. Gelukkig zie ik ook een eenling en dan ook nog zo’n mooie: de dodaars. Zoveel schoonheid die moet wel deel uitmaken van de futenfamilie.

En dan was er eigenlijk ook nog die andere schoonheid. Zo gewoon, maar zo fraai poserend: de huismus. Ik moet hem laten zien….

Soms gaan ze heel ostentatief voor je zitten, zoals in dit geval mevrouw roodborsttapuit. Ik was eigenlijk gefocust op een ander vogeltje verborgen in het hoge gras.

Bij thuiskomst blijkt dat vogeltje ook geïdentificeerd te worden als een roodborsttapuit. Waarschijnlijk een jonkie. En dat verklaart dan weer waarom moeders zo uitdrukkelijk de aandacht zit te trekken…

Ik ben vandaag weer in Het Klooster, nu midden op de dag. Het waait behoorlijk hard, waardoor met name vlinders wat dekking zoeken in de luwte. Ik kom vandaag distelvlinders, kleine vossen en een gestreepte goudspanner tegen.

Vogels houden zich – behalve de roodborsttapuiten – ook gedeisd. Wel komt er nog een grasmus voor mijn lens en zijn de bekende watervogelsoorten actief in de plas, maar verder is het errug rustig.

Ja, ze krijgen allemaal jonkies. Vorige week de kluut, vandaag toont de scholekster wat hij/zij heeft voortgebracht. En ook zwemt er in diezelfde plas van Het Klooster een wilde eend met acht donzige pulletjes.

Het is al tegen achten als ik hier aankom. Een prachtige zomeravond en de zon gaat voorlopig nog niet onder. Toch is het er al best stil. Ik zie nog wel een roodborsttapuit, een kneu en dus de scholeksters, wilde eenden en kluten in de plas. Maar verder lijkt het gevogelte zich al voor te bereiden op de nacht.

Op de weg naar huis daal ik de fietsbrug bij de plofsluis af. Ik zie een kraai achter een klein haasje aanjagen (of is het toch een konijn?). Telkens een duikvlucht, waarna ik het haasje weer zie versnellen. De uitslag blijft onbekend, omdat ze uit mijn blikveld verdwijnen.

Beneden aangekomen zie ik in het tegenoverliggende veld wat hazen grazen. Die zet ik toch maar even op de foto.

Terwijl Josse bezig is met de 15 km van de Loop van Leidsche Rijn, heb ik veel tijd om het Maxima Park in Leidsche Rijn te verkennen. Het is er zondags druk, dus veel ander leven dan dat van mensen is er niet.

Ik besluit naar de Vlinderhof te lopen. Daar zitten vast veel vlinders. Niet dus. Na kilometers wandelen kom ik aan in een bloeiende tuin, waarin – behalve de mensen – weinig leven te zien is.

Wel zie ik een jongentje achter een verdwaald konijn aan rennen. Ik vertel hem dat ie daarmee op moet houden, wat ie zowaar ook doet. Vervolgens komt het konijn tot rust en verbergt zich tussen de aanplant. Maar niet goed genoeg en daarmee krijg ik de kans om dit gevoelige wezen vast te leggen op de gevoelige plaat.