Het is al een grijze dag en als ik het park om kwart voor zeven ’s avonds inloop voelt het als een vervroegde schemering. Ik vraag me af of ik met dit licht wel een behoorlijke foto zal kunnen maken.

Maar gelukkig zie ik tal van mogelijkheden. Het park is – na de plensbuien van gisteren – in één dag totaal verandert: alles – bomen en struiken – zit volop in het groen en langs de paden staan plotseling allerlei planten in bloei.

Naast de vele raapzaad-planten, die vorige week al opkwamen, staan nu ook overblijvende ossentong, hidcote-smeerwortel, bonte gele dovenetel, donkere ooievaarsbek, dagkoekoeksbloem, boshyacint, pinsterbloem, dotterbloem, look-zonder-look en gevlekte dovenetel volop in bloei en kleuren de bermranden geel, wit, roze, paars en blauw.

Dit is dus mijn kans om eens een keer één van deze (vandaag gefotografeerde) planten/bloemen naar voren te schuiven. Maar ik krijg het toch niet over mijn hart om de vogels zomaar terzijde te schuiven.

Nee, die bloeiende bloemen bieden veel kleur, maar zo’n nijlgans heeft zoveel verschillende kleuren – daardoor fleurt zo’n schemerwandeling toch ook weer helemaal op.

Gisteren was ik blijven hangen in mijn verhaal over wat ik allemaal tegenkwam in Blokhoven. Omdat ik vandaag, zoals verwacht, niet aan natuurbezoek toekwam, hierbij het vervolg.

Na de plas met de grutto, tureluur, kievit en kleine plevier vervolg ik mijn weg. Het rondje door Blokhoven is kort, maar deze keer blijft het verrassend. In de tweede plas hoop ik de watersnippen van vorig jaar terug te zien, maar er loopt alleen een tureluur rond en verder vliegen er wat kieviten over.

Even verder krijg ik een mooie blik op de kieviten in het veld. Terwijl ik ze in het vizier probeer te krijgen, zie ik in datzelfde veld wat bewegende gele ‘vlekjes’ opduiken. Ik krijg het – ook als ik inzoom – niet helemaal duidelijk, maar fotografeer er toch maar op los. Thuis gekomen blijkt het om gele kwikstaarten te gaan. Nooit eerder gezien!

Op de terugweg naar mijn fiets loop ik nog eens langs de grutto-plas en stel vast dat alle steltlopers er nog steeds rondhangen. Nog maar wat foto’s. Ondertussen merk ik op dat er een grote roofvogel rondcirkelt boven mij. Dat blijkt een bruine kiekendief te zijn. Ik voel me verwend.

En als die uit zicht is, zie ik plots een kievit achter een andere – kleinere – roofvogel aanjagen. Deze torenvalk maakt zich uit te voeten, maar passeert mij van heel dichtbij, dus klik-klik-klik en weer mooie foto’s. Nou vooruit doe ik die er ook bij. (En al dat moois in één middag.)

Wat later dan gedacht zet ik vandaag koers naar mini-natuurgebiedje Blokhoven. Ik neem de route langs de noordkant van het Amsterdam-Rijnkanaal, want ik wil een blik werpen op het terrein dat in voorgaande jaren aangeduid was als beschermd broedgebied voor weidevogels.

Nu niet meer… Maar het zit er wel vol met vogels, met name brandganzen. Ertussendoor rennen wat hazen en ik zie hier en daar een kievit. Ik hoor boven me grutto’s, maar ontdek ze niet. Uiteindelijk duikt er toch één op recht voor mijn neus. Misschien niet meer beschermd, maar ze komen er nog wel.

Even later sta ik in Blokhoven. Het is er erg warm; spijkerjack mag wel uit. Ik loop er met weinig verwachting in, maar wordt meteen getrakteerd op enkele rietgorzen.

In en rond de kleine plas even verderop word ik helemaal verwend: ik zie veel verschillende vogelsoorten: scholeksters, bergeenden, kieviten, witte kwikstaarten. Ik word er tureluurs van; o ja, die zie ik er ook! En ook een grutto (niet de eerste vandaag dus).

En dan de ultieme verrassing. Ik wil twee witte kwikstaarten fotograferen, maar zie dan bij het inzoomen, dat één van die twee een heel andere vogel is: de kleine plevier. Nu heb ik ‘m eens helemaal goed in beeld.

En dit is nog maar het begin van mijn rondje Blokhoven. Hierna zie ik nog veel meer moois, maar dat komt allemaal morgen (want dan heb ik geen tijd voor mijn dagelijkse wandeling….).

De hele dag voor Parijs-Roubaix gehangen en gelukkig won Mathieu. Dus wat laat in beweging… Zo zondag rond zessen is een mooie tijd voor een wandeling in onze Lunettense natuur. Weinig mensen, veel vogels. Ik hoor ze (de vogels) van alle kanten, maar het wordt met de dag moeilijker om ze te zien.

Het is de tijd van de dag waarop de merels en zanglijsters van zich laten horen en sinds deze week is daar ook de zwartkop bijgekomen. Je hoort hem op diverse plekken, maar ik weet hem maar een paar keer in beeld te krijgen en slechts één keer op de foto (en die is dan niet eens goed).

De zanglijster en de merel krijg ik wel goed op de foto, maar die zijn voorlopig niet aan de beurt. Gelukkig spot ik aan het eind nog een houtduif, zo’n heeeeel gewone houtduif. En toch, als ik hem dan terugzie op de foto, vind ik hem eigenlijk ook heeeel speciaal.

De kluut is terug! Elke keer als ik Het Klooster weer bezoek, hoop ik dat de kluut weer opduikt. En vandaag is het zover. Ik overschouw de plas en zie meteen dat er niet meer alleen tureluurs en scholeksters door het water waden, maar dat die witte steltlopers ook weer meedoen.

Ze zitten wat ver weg op de plas, dus ik maak een serie foto’s; dan zit er altijd wel één tussen die ik voor deze site kan gebruiken. En terwijl ik daarmee bezig ben, komt er ook nog even een slobeend het beeld inschuiven. Aardig van hem; twee gevleugelden in één klap: De kluut met zijn vreemde bek die naar boven krult en de slobeend met zijn ‘grote bek’.