Ik kom aan op de parkeerplaats van Vliegbasis Soesterberg en zie hem op een lantaarnpaal zitten. Ik zie hem, hij ziet mij. Ja, dan pak ik toch maar de camera erbij. Ik kwam hiernaartoe voor iets bijzonders en dan fotografeer ik: een zwarte kraai. Kijk naar zijn koppie en naar zijn klauwtjes en je ziet dat ie wel degelijk bijzonder is.

Op mijn rondje vliegbasis kom ik verder veel moois tegen. Vlinders als de kleine vuurvlinder en het hooibeestje, enorme felgekleurde libellen (die niet even willen stilzitten) en vooral ook een enorme variëteit aan fraaie bloeiende planten, met minstens zo mooie namen: zwarte toorts, bezemkruiskruid, slangenkruid, rechte ganzerik en zandblauwtje.

Andere zijn minstens zo mooi, maar hebben dan weer gewone namen: gewone rolklaver, engels gras, vaste lupine, gestreepte teunisbloem, grasmuur en knoopkruid. Die laatste is zo’n fraaie gewone bloem dat ik ‘m er toch maar even bij doe.

Nou zie ik eindelijk eens een ree – zoals het hoort: in het veld tegen de bosrand – en dan maak ik alleen maar onscherpe foto’s. Gewoon vergeten even scherp te stellen. Zal wel door de zenuwen komen, hoewel het ree mij alle tijd gunt.

Ik ben een stukje aan het fietsen in het achterland van Leusden, als ik hem tegenkom. Morgen moet ik dit rondje nog een keer rijden voor mijn werk, dus misschien dat ik ‘m dan weer zie en betere foto’s maak…

Ja sorry, hij drong zich een beetje op. Ik ben vanavond pas om half 9 aan de wandel in Het Klooster. Mooie tijd voor zo’n wandeling in deze tijd van het jaar. Er is zo aan het einde van een mooie dag nog best wat leven in dit deel van de wereld.

Het gekke is alleen dat dat leven bijna elke keer een kneu is. Eerst zie ik mevrouw en daarna meneer kneu op de bunker, even later zie ik eveneens een kneupaar in het hoge gras achter de bunker en weer enkele minuten later zitten er weer twee kneuen samen in een hoge struik.

Het kan best dat het almaar hetzelfde stel is, maar ik denk dat het ook allemaal verschillende paren kunnen zijn en dat het in Het Klooster zo tussen half 9 en 9 uur gewoon kneuentijd is!

Als ik aan het begin van de middag terugkom van een klus in Brabant, is het al erg warm. Misschien dat ik er vanavond nog even op uit kan, denk ik nog. Maar nee, het blijft te warm voor lekker wandelen.

Nou dan maar even teruggrijpen op gisteren. Ik heb nog wel het een en ander liggen. Wel wat alledaagse vangsten, maar die komen anders niet aan bod. Ik moet kiezen tussen een knobbelzwaan en een klein koolwitje. Nou dan kies ik deze keer voor de vlinder.

Trouwens een rare naam: klein koolwitje. Koolwitje geeft al aan dat ie klein is en dan nog een keer klein ervoor zetten. Vreemd! Nog vreemder is het dat er ook een GROOT koolwitJE bestaat. Taalkundig een gedrocht.

Hee, hij is er weer, de kleine plevier. Een tijdje niet meer gezien in de plas van natuurgebied Het Klooster (dat plotseling bij alle toegangen ook de titel ‘Nieuwegein Eeuwenoud’ heeft gekregen). Maar het doet me plezier om deze mini-steltloper terug te zien.

Ik zie hem hierna telkens een stapje verder het water inlopen. Steltloper heet ie, dus lopen kan ie. En vliegen kan ie ook, maar zou zo’n steltloper eigenlijk ook kunnen zwemmen? Geen idee. Ook de aanwezige kluten, tureluurs en scholeksters zie ik eigenlijk altijd alleen maar pootje baden, nooit zwemmen. Ik ga het uitzoeken….

Ondertussen geniet ik tijdens deze zonnige ochtendwandeling van al het leven in dit gebied : vlinders en allerlei vogels zijn actief. Ik zie weer volop kneuen, roodborsttapuiten, grasmussen en kleine karekieten. Wat kan een mens zich nog meer wensen.