Botanische tuinen Uithof/ochtend – Ik ga naar de botanische tuinen van de Uithof om te kijken of er nog hagedissen en kikkers te spotten zijn. Nou die zijn er – al moet je wel goed uit je doppen kijken. Maar dan zie je kikkers (een zevental) en hagedissen (drie of vier).

En dan hoop je ook nog wat verrassends tegen te komen tussen al die fraaie bloeiende en uitgebloeide planten, maar verdere verrassingen blijven ook hier uit. Maar kikkers en hagedissen daar word ik sowieso blij van. Dus dan ook maar een muurhagedis als toetje.

Moeilijke tijden, dus ik kies vandaag voor zekerheid. Ik ga naar natuurgebied De Blauwe Jonker (bij Nieuwkoop); daar moet op zondagochtend vast wat moois waar te nemen te zijn.

Wat een sof. Het is er erg stil, zelfs de alom aanwezige grauwe ganzen houden zich stil. Wel zie ik in de verte een grote groep lepelaars (tientallen) en duikt er af en toe een rietzanger of een kleine karekiet op uit het riet, maar de verrassing van de dag blijft uit.

Gelukkig komt er dan zo’n pad op mijn pad. Eerst denk ik nog: welke gek laat zijn hond hier midden op het pad schijten, maar die drol blijkt dus een onbeweeglijke pad. Monsterachtig prachtig.

Na een heerlijke lunch in Kerckebosch hoef ik maar een klein stukje verder te rijden om op Landgoed Heidestein te komen. Daar aangekomen, kom ik al in de eerste 100 meter bovenstaande mini-slang tegen: de hazelworm (een pootloze hagedis).

Ik had hem jaren geleden wel eens eerder gezien, alleen toen lag ie in twee stukken dood voor onze voeten op een pad in de Ardennen. Deze was springlevend en bleef lang voor me liggen kronkelen, zodat ik alle tijd had om hem ’te schieten’.

Eigenlijk is mijn missie dan al geslaagd, maar ik heb wel zin in een langere wandeling op Heidestein. Hoewel ik dan nog maar enkele boeiende levensvormen tegenkom (groene kikkers, bloeiende struikheide en wat fraaie paddenstoelen), geniet ik met volle teugen. Wat een prachtig en afwisselend landgoed. Hier ga ik vaker komen.

Ik ben weer eens naar de Hortus (in de Uithof/USP) getogen. Het is behoorlijk zonnig weer, dus denk ik weer te mogen genieten van de muurhagedissen. En stiekem hoop ik de kikkers weer te zien. (Wel gek eigenlijk dat ik naar de hortus ga om de daar levende dieren te zien.)

Het duurt even, maar uiteindelijk krijg ik toch een paar hagedissen in het oog. Ik loop vervolgens een paar keer langs de poel waar vorig jaar volop kikkers zaten, maar het lijkt dit jaar geen kikkerjaar in de Hortus. Pas bij de derde passage zie ik er één in de poel zitten. En terwijl ik verder rondkijk, zit er daar nog één …en nog één …en nog één.

Uiteindelijk tel ik er een stuk of zes op een oppervlak van enkele vierkante meters. De een is groen, een andere heeft wat meer bruin en er zit ook een klein grijzig kikkertje tussen. En allemaal zitten ze onbeweeglijk onopvallend te wezen.

Ik fotografeer ze allemaal en bij de identificatie thuis krijgen ze allemaal de kwalificatie ‘groene kikker onbekend’. En met dat laatste geeft ‘waarneming.nl’ dan aan dat er veel soorten groene kikker zijn en dat zelfs op zo’n heldere foto niet te zien is tot welke soort deze hoort…

Hij zit de hele tijd te kwaken. Dat is vragen om een foto. Knip, hebbes: de groene kikker. Ik ben vandaag op bezoek bij Renske in Noordijk (Neede). Al voor we op weg gaan voor de geplande wandeling heb ik de buit binnen.

En wandelen daarvoor lijkt de Achterhoek gemaakt. We lopen door een afwisseling van prachtige landschappen en worden op allerlei plekken toegezongen door voor ons onzichtbare vogels. In de verte vliegt een buizerd over en op een tak zie ik een boompieper. Verder alleen maar horen en weinig zien.

Gelukkig duiken er ook nog een paar vlindertjes op. Bij thuiskomst blijken ze – ondanks verschillen in kleur – allemaal ‘gewone heispanner’ te heten.

Tussen alle vogelgeluiden weerklinkt ook af en toe de koekoek. We zijn daarom helemaal niet verrast als we even verder een ‘echte koekoeksbloem’ tegenkomen, een verfijnde bloem in de juiste rozetint.