Lunettic

Ik zie ze vliegen

Categorie: planten

  • Beemdooievaarsbek

    Oud-Amelisweerd/ochtend – Het wordt vandaag nog warmer, dus ik ben nog wat vroeger op weg. Na het feest van gisteren heb ik wel weer trek in een nieuwe wandeling over landgoed Oud-Amelisweerd.

    Nou, dan blijkt: de ene dag is de andere niet. Vandaag geen eekhoorns, geen wespendieven, geen boomklevers. Wel zie ik een ree in het wat donkere bos, maar te donker om hem goed op de foto te krijgen.

    Gelukkig zijn er dan altijd nog de paddenstoelen en de planten. En van die planten vond ik de (inheemse) beemdooievaarsbek het meest tot de verbeelding spreken.

    Trouwens gisteren bij thuiskomst bleek een sprinkhaan op mijn fietstas meegelift te zijn. Dus die kan dan vandaag ook nog wel mee.

    De zuidelijke boomsprinkhaan.

  • Vogelwikke met akkerhommel

    Het wil vandaag niet echt lukken. Misschien ben ik wat te laat naar Nieuw Wulven gegaan. Het is tenslotte al acht uur in de avond als ik mijn fiets daar parkeer.

    Ik dacht da’s een mooi moment op een zomerdag; ik had al vaker van daar ronddwalende mensen gehoord dat dan de reeën tevoorschijn komen. Nou vandaag dus niet en sowieso is het – op deze mooie zomeravondwandeling – maar armoe troef wat ik tegenkom.

    Ik zie en hoor wel merels, zanglijsters, blauwe reigers, grasmussen en staartmezen. Maar de echte voltreffer ontbreekt. Ik ga dan maar eens wat fraai bloeiende planten in beeld brengen.

    Ik fotografeer de grote kattenstaart, de akkerdistel, het harig wilgenroosje en uiteindelijk ook de vogelwikke. En als dan op die laatste dan ook nog zo’n mooie akkerhommel plaatsneemt, is de keuze toch nog snel gemaakt.

  • Gele plomp

    Ik maak aan het einde van de avond nog even een korte wandeling door het park (overdag was het me nu al te warm). De natuur lijkt al te gaan rusten. Hier en daar zie ik nog een vogel of vlinder, maar verder een aangename zomeravondrust.

    De enig die nog staat te stralen, is de gele plomp. Op alle waterpartijen in het park komt hij nu in bloei. En ik moet zeggen, hij voegt veel toe aan het zomergevoel.

  • Donkere ooievaarsbek

    Ik ben laat terug, dus ik besluit na het eten nog even een parkwandeling te maken. Het is al kwart voor zeven als ik de deur uitga en dat houdt in dat ik maar een klein uur heb voor mijn fotosafari; het is immers Dodenherdenking.

    Het lijkt erop dat het ook voor de parkdieren Dodenherdenking is. Hier en daar hoor ik een merel zingen en af en toe zie ik een kraai of ekster, maar verder heerst een overweldigende rust. (Ook weinig mensen in het park en de aangrenzende snelweg is ook stiller dan anders.)

    Ik besluit me dan maar te richten op de stille, onbeweeglijke wezens in onze biotoop, de planten. Want die zijn er hier nu volop. De weide bij de stadsboerderij kleurt helemaal geel van de boterbloemen en in de bermen van de wandelpaden overheersen raapzaad en fluitenkruid.

    En als je dan iets verder kijkt, zie je tussen het gele raapzaad en het witte fluitenkruid veel roze, lila, paarse en blauwe bloemen en bloemetjes. De mooiste vind ik deze avond de donkere ooievaarsbek met zijn paars-rode kleur.

    En bij thuiskomst blijkt ook de buitenrand van mijn eigen tuin op zijn mooist; de chinese blauweregen staat vol in bloei.