Deze is wel degelijk van zaterdag 17 mei…. Ik ben weer op in de Botanische Tuinen van De Uithof (alleen nog te vinden onder de naam Utrecht Science Park!). Ik kom een enkele muurhagedis tegen. En ik hoor de kikkers in de bekende poel kwaken, maar ik zie ze niet.

Maar in diezelfde waterpartij is er volop beweging: allerlei waterjuffers – lantaarntje, vuurjuffer, azuurjuffer – zweven boven het water. En opvallend is dat of ze nou vliegen of op een blad landen, de meeste een tandem vormen/ aan elkaar geklonken zitten.

Ik vermoed dat het hier om de voortplanting gaat, want die beestjes moeten zo gauw ze uit het water komen en gaan vliegen aan het nageslacht gaan werken. Want voor die libellesoorten is – na een langdurig bestaan onder water – het bestaan als vliegend insect van zeer korte duur. Dus allemaal tegelijk maar met één ding bezig.

Deze vingen we in mijn prille jeugd (in de heg bij tante Trees) en stopten ze dan in een luciferdoosje. Dat overleefden ze natuurlijk niet… Daarna eigenlijk nooit meer gezien.

Tot vandaag. Ik ben vroeg opgestaan en al voor negenen op de fiets. Om kwart over negen ben ik in Het Klooster. Zaterdagochtend in Het Klooster, lekker rustig. Ik spreek twee mensen die met dezelfde intentie daar rondlopen. Zij zijn op zoek naar de blauwborst.

Ik kom allerlei gevogelte tegen, maar geen blauwborst. In de plas is het weer druk met steltlopers en eenden en op de vertrouwde plekken in de omgeving van de bunker kom ik de kleine karekiet en de roodborsttapuit weer tegen.

Als ik de bunker-omgeving wil verlaten, vliegt er ineens een groot insect om me heen, dat vervolgens op zijn rug landt. Als ie zich met enige moeite heeft omgedraaid, blijkt het dus een meikever te zijn. Ik maak foto’s, waarna ie weer opvliegt en drie tellen later op de onderkant van mijn broek landt. Het lukt me niet om dat in beeld te krijgen…

Daarna nog even op de fiets naar Blokhoven. Het eerste wat ik daar tegenkom, is de blauwborst!

Ze zijn toch een soort familie van elkaar, maar ze willen de andere niet in hun buurt. Constant jaagt het icarusblauwtje het – veel kleinere – bruine blauwtje weg. Blauwtjes heten beide vlinders, maar de ene is vooral bruin en de andere toont zijn blauwheid pas echt als ie zijn vleugels spreidt (doet ie hier dus niet).

Dit tafereel tref ik aan in Het Klooster, waar ik vandaag nogmaals land. Ja, ik moest de auto weer ophalen… Het is er weer erg warm – echt vlinderweer; overal zie je de grote en kleine koolwitjes fladderen.

De vogels zijn er ook weer allemaal: in en om de de plas kluten, tureluurs, scholeksters, kieviten en diverse eendensoorten. En de kleine karekiet maakt zich weer hoorbaar in het riet bij de bunker, met even verderop de roodborsttapuit op zijn vaste stek. Ook de grasmus laat zich zien en de tuinfluiter zit in precies dezelfde boom als gisteren te tuinfluiten.

Dus volop vogels, maar vandaag is het vlinderdag.