De vlinderstruik in mijn tuin staat in bloei, nog niet overtuigend maar er komen bloempjes aan. En verdomd, de vlinderstruik trekt vlinders aan, in dit geval de citroenvlinder. Hij zit recht voor mijn neus en ik kan ‘m uitgebreid fotograferen.

En als ik hem dan op mijn scherm terugzie en ‘m verder uitvergroot, zie ik – voor het eerst in mijn leven – hoe die vlinder met zijn lange tong uit zo’n bloemetje zit te lurken. Magisch…

Ik ben dan net terug van een uurtje wandelen in Het Klooster. Heerlijke wandeling met heerlijk weer, maar ik kom terug met een wat ontevreden gevoel. Tot ik de foto’s terugzie die ik daar heb gemaakt.

Een jonge fazant staat er mooi op, evenals een holenduif. En ik ben zoals altijd weer blij om de kneu tegen te komen. Maar het blijft niet bij vogels; ik maak ook weer foto’s van planten en insecten.

Van de planten vind ik de bitterzoet veruit het fraaist (die komt nog wel een keer ter sprake) en bij de insecten zit de grootste verrassing van de dag: de bruine sprinkhaan. Nooit eerder gezien, dus die presenteer ik met extra trots.

Tja, als het dan zo hard blijft waaien, moet ik maar eens wat meer beschut gebied opzoeken. Nou dan denk ik meteen aan Nieuw Wulven, het bos tussen Fort Vechten en Houten dat zo’n 25 jaar geleden werd aangelegd.

Vol verwachting maak ik daar mijn wandeling, maar ook hier lijken de meeste dieren hun zomervakantie te hebben opgenomen. Er zijn inderdaad wel wat meer gebieden die uit de wind liggen, maar dat komt de soortenrijkdom vandaag niet ten goede.

De kleine vogels die ik voorbij zie schichten, duiken meteen in struiken of boomgebladerte. Dus die kan ik niet identificeren of fotograferen.

Nou dan richt ik me maar wat meer op bloemen/planten. Ondanks maaiwerkzaamheden staan die er hier en daar mooi bij. Ik zie grote kattenstaart, harig wilgenroosje, haagwinde en vogelwikke.

En als je dan bezig bent de bloemen en planten, komen plotseling allerlei insecten in beeld, zoals bovenstaand bont zandoogje. Maar ik zie ook verschillende lieveheersbeestjes. En bijvoorbeeld ook deze blinde bij (die helemaal geen bij is, maar behoort tot de familie van de zweefvliegen). Ik doe ‘m er toch maar bij!

Er is groot onderhoud gepleegd in Het Klooster. Hele stroken riet- en/of grasland zijn platgemaaid. In eerste instantie denk ik dat het daaraan ligt dat er zo weinig beweging is in het natuurgebiedje.

Maar even later, als ik sta te schuilen voor een lichte regenbui, bedenk ik me dat de meeste insecten en misschien ook vogels waarschijnlijk ingesteld zijn op dekking zoeken voor naderende regens.

Als even later de wind even gaat liggen, het droog wordt en er wat zon lijkt door te komen, zie ik wel weer wat vogels (roodborsttapuit, grasmus en bosrietzanger), maar qua insecten blijft het een beetje beperkt tot wat hommels en hier en daar een vlinder, zoals het landkaartje dat even voor me kwam poseren.

Gelukkig trekken planten zich weinig aan van het weer, waardoor ik de beginnende bloei van de grote kaardenbol ook nog even vast kan leggen.

Hoe klein ze ook zijn, je kan ze niet over het hoofd zien. Zo blauw zijn ze. Dit jaar heb ik al heel wat icarusblauwtjes gefotografeerd, maar meestal hielden ze de vleugels gesloten en was er weinig blauws te zien. Vandaag laten ze zich van hun beste kant zien.

Ik ben na een fietsenmakerbezoek in Houten maar meteen doorgereden naar Steenwaard. Het is daar weer heerlijk: zonnig maar met een lekker briesje, waardoor het goed uit te houden is in de open uiterwaarden van de Lek.

Gelukkig ben ik geen vogelaar, want het is juli en dan trekken heel wat vogels zich terug om te gaan ruien. Maar voor mij blijft er genoeg te zien aan bloemen (de grote kaardenbol, mijn favoriet, staat op uitbarsten, maar is ook nu al fraai), vlinders en andere insecten.

En vandaag is het dus een feest aan kleine vlinders. Overal icarusblauwtjes, bruine blauwtjes, bruine zandoogjes en bonte zandoogjes.

En dan halverwege, sta ik weer eens oog in oog met twee lepelaars. Die staan daar zo mooi te wezen, dat ik die foto ook maar plaats. Ben ik toch een beetje een vogelaar…

Ik dacht: ik kan vanavond wel weer eens een wandeling gaan maken, na een paar dagen zelfgekozen opsluiting wegens de hitte. Ik ben dan nog geen 200 meter onderweg – nog niet eens in het park – of het begint enorm te plenzen. Ik maak meteen rechtsomkeert en tegen de tijd dat ik thuis ben, miezert het alweer…

Ik besluit toch geen nieuwe poging te wagen. Wel wil ik weer eens een natuurverhaal kwijt. En zo kom ik uit bij de ‘witte halvemaanzweefvlieg’. De foto maakte ik een paar dagen voor de hittegolf in Het Klooster. Een opvallend insect. Pas bij thuiskomst werd deze naam erop geplakt. Zo’n klein insect met zoveel naam. Wie verzint dat.

Op diezelfde wandeling kwam ik ook nog onderstaande bloem tegen: de moerasandoorn. Vind ik mooi.