Ik ben laat terug, dus ik besluit na het eten nog even een parkwandeling te maken. Het is al kwart voor zeven als ik de deur uitga en dat houdt in dat ik maar een klein uur heb voor mijn fotosafari; het is immers Dodenherdenking.
Het lijkt erop dat het ook voor de parkdieren Dodenherdenking is. Hier en daar hoor ik een merel zingen en af en toe zie ik een kraai of ekster, maar verder heerst een overweldigende rust. (Ook weinig mensen in het park en de aangrenzende snelweg is ook stiller dan anders.)
Ik besluit me dan maar te richten op de stille, onbeweeglijke wezens in onze biotoop, de planten. Want die zijn er hier nu volop. De weide bij de stadsboerderij kleurt helemaal geel van de boterbloemen en in de bermen van de wandelpaden overheersen raapzaad en fluitenkruid.
En als je dan iets verder kijkt, zie je tussen het gele raapzaad en het witte fluitenkruid veel roze, lila, paarse en blauwe bloemen en bloemetjes. De mooiste vind ik deze avond de donkere ooievaarsbek met zijn paars-rode kleur.
