Tja, nog wel een dikke jas aan, want het is nog best koud vanochtend om tien uur als ik het park inloop. Maar wel een prachtige zonovergoten zondagochtend en in eerste instantie nog lekker rustig in het park, tenminste qua mensen.
Want de Lunettense fauna laat weer goed van zich horen. Roodborsten, zanglijsters en deze keer ook heggenmussen lokken me met hun gezang. Klik, klik, klik. Dat levert vast mooie plaatjes op, denk ik, en bereid me voor op een mooi verhaal over de heggenmus. Maar dan zie ik – en fotografeer ik – een holenduif in de bomen. Nou dat vind ik dan weer bijzonderderder. Dus dat moet ‘m worden.
Thuis gekomen neem ik de gemaakte foto’s door en zie dat ik ergens tussendoor (zonder het op dat moment te hebben waargenomen) ook een groenling heb gefotografeerd; maar de groenling is laatst al gepasseerd.
En dan duikt op de laatste drie foto’s ineens een vinkensoort op die ik nog niet eerder in ons park had gezien: de appelvink. Ik ben geheel verrast en daar gaat het me toch elke keer weer om. Tja, dan is de keuze heel simpel.